Γλύπτης Νικόλαος Παυλόπουλος

Ο Νικόλαος Παυλόπουλος ήταν Έλληνας γλύπτης και χαράκτης που γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας στις 13 Δεκεμβρίου 1909 και πέθανε στην Αθήνα στις 10 Οκτωβρίου 1990. Μυήθηκε στην τέχνη της ξυλογλυπτικής από τον πατέρα του ο οποίος κατασκεύαζε εκκλησιαστικά έπιπλα. 

Τα μαθητικά του χρόνια στο Βόλο ήταν γεμάτα από καλλιτεχνικές ενασχολήσεις όπως η καλλιγραφία, η μουσική και το θέατρο το οποίο σπούδασε το 1928 στη δραματική σχολή του Βόλου που λειτουργούσε ως τμήμα του Ελληνικού Ωδείου. Το 1929 πήγε στην Αθήνα με σκοπό την θεατρική καριέρα αλλά μετά την επίσκεψή του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών αποφάσισε να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις στις οποίες πέτυχε την εισαγωγή του στο 3ο έτος των σπουδών της γλυπτικής. Εκεί, φοίτησε δίπλα στον δάσκαλο Θωμά Θωμόπουλο ως εξαιρετικό ταλέντο.

Καταπιάστηκε κυρίως με την γλυπτική ακαδημαϊκού ύφους χρησιμοποιώντας υλικά όπως το ξύλο, το χαλκό και το μάρμαρο, ενώ η χαρακτική του δραστηριότητα εκτείνεται κυρίως στην ξυλογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων. Περισσότερες από 40 προτομές, 9 ηρώα και 10 αγάλματα που συμπεριλαμβάνονται στα έργα του εκθέτονται σε διάφορους εξωτερικούς δημόσιους χώρους.

Το 1932 οργάνωσε τις πρώτες του ατομικές εκθέσεις λαμβάνοντας παράλληλα μέρος και σε άλλες εκθέσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Απέσπασε πολυάριθμα βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις στο Παρίσι, τη Ρώμη και τη Φλωρεντία όπου έλαβε το χρυσό βραβείο από την εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών στο πλαίσιο του θεσμού Οmmagio a Michelangelo.

Το 1988 τιμήθηκε για την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση κι ένα χρόνο μετά αποφάσισε την ανέγερση μουσείου για τη φιλοξενία των έργων του. Στη διαθήκη του άφησε μεγάλο χρηματικό ποσό για την ολοκλήρωση του μουσείου το οποίο λειτούργησε επίσημα το 1996.

Ο Νικόλας, όπως έμεινε γνωστός ο καλλιτέχνης, υπήρξε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της εποχής του που κατηγορήθηκε για κάποιες από τις πολιτικές και καλλιτεχνικές επιλογές του.